«Το μεγάλο πάθος δεν ήταν αυτό του Ηρώδη για την όμορφη κόρη της συζύγου του. Η Σαλώμη δεν ήταν μια πλανεύτρα που ζητούσε εκδίκηση για την εξύβριση της μητέρας της. Ήταν μια ερωτευμένη νεαρή που περιφρονήθηκε. Πέρα από τα ηθικοπλαστικά παραμύθια της Καινής Διαθήκης για το «επικίνδυνο θηλυκό», ο Όσκαρ Γουάιλντ διακρίνει τον αληθινό λόγο που μπορεί να φτάσει μια γυναίκα στα άκρα: να επιθυμεί το θάνατο του αγαπημένου της· την απόρριψη.» (πηγή: narrator226.wordpress.com) | Η Σαλώμη, θεατρικό έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ (λογοκριμένο από την αγγλική κοινωνία, καθώς είχε χαρακτηριστεί από τους κριτικούς και την αγγλική αριστοκρατία ως "νοσηρό, εξωφρενικό και απωθητικό") παρουσιάστηκε στο Παρίσι το 1896. Το έργο είναι ένα σκληρό παραμύθι που αποτυπώνει με σκοτεινό σαρκασμό και σαγήνη την ακρότητα του πόθου. (Το πάρτι γενεθλίων του βασιλιά Ηρώδη παίρνει αναπάντεχη τροπή όταν η βιβλική Σαλώμη, η οποία, κατόπιν προτροπής της μητέρας της χόρεψε τον «χορό των 7 πέπλων», ζήτησε σε αντάλλαγμα από τον πατριό της, Ηρώδη Αντύπα, το κεφάλι του Γιοχανάν ἐπί πίνακι...) («Τίποτα δεν μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή παρά μόνο οι αισθήσεις και τίποτα δεν μπορεί να θεραπεύσει τις αισθήσεις παρά μόνο η ψυχή» «Nothing can cure the soul but the senses, just as nothing can cure the senses but the soul») Όσκαρ Ουάιλντ |