Στο νέο τομίδιο της σειράς microMEGA παρουσιάζεται χωριστά το εκτενές και αυτοτελές πέμπτο κεφάλαιο των Αφορισμών. Σ’ αυτό, ο Schopenhauer συνοψίζει την πρακτική του διδασκαλία σε 53 περισσότερο ή λιγότερο εκτενείς συμβουλές και παραινέσεις, επιχειρώντας να προσφέρει στον αναγνώστη ένα απλό εγχειρίδιο που να τον βοηθά να κατακτήσει την ευτυχία – στο βαθμό, βέβαια, που το επιτρέπει η αντιξοότητα των ανθρώπινων πραγμάτων, ο πόνος και η ανία που, κατά το φιλόσοφο, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ζωής. Tο εγχειρίδιο αυτό διατηρεί αμείωτη και σήμερα την επικαιρότητά του, επιτρέποντας παράλληλα στον αναγνώστη να γνωρίσει, ενδεχομένως για πρώτη φορά, το απαράμιλλα διεισδυτικό και καυστικό κριτικό πνεύμα του Schopenhauer.
"Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Οι αναζητήσεις του τον κατευθύνουν στον "Χοντρό", έναν πολύ ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή που τον βοηθά να αντιμετωπίσει τη ζωή και να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν τρόπο πολύ πρωτότυπο: σε κάθε συνάντηση, του διηγείται από μία ιστορία, κλασική ή μοντέρνα, "ανατολίτικη" ή "δυτικότροπη", που πηγάζει από τη λαϊκή προφορική παράδοση ή απευθείας από τη φαντασία του "Χοντρού". Οι ιστορίες αρχίζουν να λειτουργούν ως παραβολές, και ο Ντεμιάν κατασιγάζει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του, ωριμάζοντας μάλλον, παρά βρίσκοντας "έτοιμες λύσεις" και "συνταγές ευτυχίας"... Οι σχέσεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου δεν είναι -ούτε αυτές- συμβατικές και αναμενόμενες. Καβγάδες, διαφωνίες, συμπάθεια, αντιπάθεια, μίσος και αγάπη αφήνονται ελεύθερα να εκφραστούν, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο δύο μοναδικούς λογοτεχνικούς ήρωες με σάρκα και οστά, προσφιλείς και οικείους στον αναγνώστη. Καμία σχέση εδώ με το στερεότυπο του ψυχαναλυτικού ντιβανιού και του οριζοντιωμένου πάσχοντος. Ο διάλογος και η ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων, διανθισμένος με εξαιρετικές αφηγήσεις ιστοριών, τοποθετούν το "Να σου πω μια ιστορία" στην κατηγορία των λογοτεχνικών βιβλίων, ασχέτως εάν, παγκοσμίως, τοποθετείται κάτω από την ετικέττα: "Βιβλία αυτογνωσίας και αυτοβοήθειας". Διαβάστε μια ...ιστορία εδώ
D. Hume,O σκεπτικιστής-Ο επικούρειος-Ο στωικός-Ο πλατωνικός Thomas Mann, Η απατημένη (εκδ. Κριτική)8/25/2013
Ο Ανατόλ Φρανς γεννήθηκε στο Παρίσι στα 1844 και ζει μέχρι τα 1924. Εμπνευσμένος από τη Γαλλική επανάσταση και τους κοινωνικούς αγώνες της εποχής του, από νωρίς στράφηκε κατά των "κατεστημένων θεσμών", όπως αυτόν της εκκλησίας. Η άσκηση έντονης κριτικής στη θρησκεία είχε ως αποτέλεσμα να θεωρηθεί το έργο του ανήθικο και να περιληφθεί, το 1922, στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων (Index Librorum Prihibitorum) του Βατικανού.
Η ανταρσία των αγγέλων αντιστρέφει το παραδοσιακά «καλό» έναντι του παραδοσιακά «κακού». Οι προοδευτικοί άγγελοι αποφασίζουν να εξεγερθούν εναντίον ενός θεού τον οποίο θεωρούν απατεώνα, μισαλλόδοξο, κακό και μικρόνοο. Καθοδηγητής τους είναι ο Εωσφόρος, ο οποίος κάνει την εμφάνισή του πολύ πριν γεννηθεί ο Υιός του Θεού. Ταυτίζεται από τον συγγραφέα με τον Θεό Διόνυσο, αυτόν που έφερε το κέφι για ζωή, τη χαρά στους ανθρώπους, το ανοιχτό πνεύμα, τον πολιτισμό και τον στενό εναγκαλισμό με την φύση. Η γέννηση, ωστόσο, του Χριστιανισμού σηματοδοτεί τη δική του πτώση. Έτσι κάνει την εμφάνισή του ένας έκπτωτος άγγελος, ο Αρκάδιος, που αρχικά παρουσιάζεται ως άυλο πνεύμα στη βιβλιοθήκη της οικογένειας Ντ' Εσπαρβιέ. Ο Αρκάδιος ρουφάει τη γνώση. Η γνώση αυτή είναι που θα του εμφυσήσει το μικρόβιο να αλλάξει την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων σε ουρανό και γη. Στη γη συναντά και άλλους πεπτωκότες αγγέλους, τον Ιστάρ, τον Νεκτάριο, τη Ζίτα, με τους οποίους σχεδιάζει την «επανάσταση». Επιπλέον εμπλέκεται σε πλατωνικές και σαρκικές ερωτικές ιστορίες με τον άνθρωπο. Υπό την έννοια αυτή οι σχέσεις που αναπτύσσει ο Αρκάδιος πάνω στη γη κινούνται σε δύο επίπεδα: το πνευματικό, σχέσεις που αναπτύσσει με άλλα πνεύματα, και το ανθρώπινο, σχέσεις που αναπτύσσει με τους ανθρώπους. Κατ' επέκταση, και η ίδια η επανάσταση των αγγέλων έχει τελικά όχι μόνο πνευματική αλλά και υλική υπόσταση. Έχοντας, μάλιστα, ο συγγραφέας πρόσφατη την Γαλλική Επανάσταση –έζησε από το 1844 έως το 1924 - προσδίδει πολλά από τα στοιχεία της, στην επικείμενη ανταρσία των αγγέλων. Αξίζει να σημειωθεί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει το βιβλίο στις περίπου 40 σελίδες όπου ο Ανατόλ Φρανς, ως βαθύς γνώστης της ελληνορωμαϊκής ιστορίας, καταφέρνει να συμπυκνώσει Ιστορία είκοσι και πλέον αιώνων και να περιγράψει την επικράτηση του Ιουδαιοχριστιανισμού σε βάρος του Ελληνορωμαϊκού Πνεύματος. O Νίτσε θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ο ίδιος βέβαια θα αποκήρυττε τον όρο, αφού δεν ανήκε σε κανένα φιλοσοφικό σύστημα, δεν επεδίωξε να συμπληρώσει κανένα φιλοσοφικό χάρτη, δεν προσκολλήθηκε σε καμία πεποίθηση, ούτε καν δική του, δεν έψαξε για οπαδούς. Ο Νίτσε έθεσε σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη, για να επιδοθεί, με το πνεύμα του ελεύθερο, στο ξέφρενο αιώνιο κυνήγι της αλήθειας. Η σχέση του με την αλήθεια ήταν ένα αχόρταγο και ανεξάντλητο πάθος.
«Πόση αλήθεια αντέχει, πόση αλήθεια τολμάει ένα πνεύμα;» Αυτό το ερώτημα ήταν για εκείνον το πραγματικό μέτρο όλων των αξιών. Στο εν λόγω βιβλίο, που περιέχει μερικά από τα πιο γνωστά και ανατρεπτικά κείμενα του Νίτσε, ο αναγνώστης μπορεί να εκτιμήσει την ανεξάντλητη δύναμη της σκέψης του και να θαυμάσει την απαράμιλλη πρωτοτυπία της. Ο Φρίντριχ Νίτσε (1844-1900) είναι κατά κοινή ομολογία ένας από τους πλέον σημαντικούς και αιρετικούς φιλοσόφους στην ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας. Και το πολυσχιδές έργο του αποτελεί απαράκαμπτο σημείο αναφοράς για κάθε φιλόσοφο και στοχαστή. Τα βιβλία του επηρέασαν καταλυτικά την εξέλιξη της σκέψης στον 20ό αιώνα. Συγγραφέας: Φρίντριχ Νίτσε, Μετάφραση: Εύη Μαυρομμάτη. (πηγή: culturenow) Για τον Φρ. Νίτσε ΕΔΩ Απόσπασμα με τίτλο: "ανιδιοτελελείς ενορμήσεις" ΕΔΩ Ερημίτης της σκέψης ,του Θανάση Βασιλείου
Μαζί με τους Έμερσον, Χόθορν, Μέλβιλ, Ουίτμαν, ο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ (1817-1862) υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της αμερικανικής Αναγέννησης και σημαντική φιγούρα του κύκλου των στοχαστών του υπερβατισμού της Νέας Αγγλίας (New England Transcendentalism), ηγέτης του οποίου ήταν ο Εμερσον - δάσκαλος και θερμός συνομιλητής του Θορώ. Ο Θορώ, κατά τον Έμερσον, «δεν άσκησε ποτέ κανένα επάγγελμα. Ζούσε μόνος του και δεν παντρεύτηκε ποτέ. Δεν ψήφισε ποτέ, δεν πήγε στην εκκλησία ποτέ, δεν πλήρωσε φόρους ποτέ. Δεν έφαγε ποτέ κρέας. Δεν ήπιε ποτέ κρασί και αρνιόταν τη χρήση καπνού. Παρόλο που ζούσε στη φύση δεν χρησιμοποιούσε όπλο ή παγίδες ζώων. Δεν είχε το ταλέντο να γίνει πλούσιος, αλλά ήξερε πώς να είναι φτωχός, χωρίς να επιτρέπει ούτε ένα σημάδι κακομοιριάς ή έλλειψης καλαισθησίας... Επέλεξε να γίνει ο εργένης της σκέψης και της φύσης». "Ο Γκενασιά βρίσκει τον σωστό τόνο, ταυτοχρόνως τρυφερό και πειραχτικό, για να περιγράψει τη γαλλική νεολαία της δεκαετίας του '60. Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η εξέγερση κατά των γονέων, η ανακάλυψη του ροκ-εν-ρολ, το πάθος για το ποδοσφαιράκι... Αριστουργηματικές σελίδες, που κάνουν επί μακρόν απολαυστική την ανάγνωση αυτού του ογκώδους μυθιστορήματος."
(Dominique Guiou, "Le Figaro") "Με κεντρικό θέμα την προδοσία των ιδανικών και τα δράματα που προκάλεσαν οι ιδεολογίες οι οποίες σημάδεψαν τον 20ό αιώνα, αυτό το πολυσέλιδο βιβλίο του Γκενασιά -που διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα- είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα τούτης της εκδοτικής περιόδου. Με φόντο τον πόλεμο της Αλγερίας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί έναν αξιοθαύμαστο πίνακα της Γαλλίας του '60 από τη σκοπιά των μεταναστών και των προσφύγων, στους οποίους η σημερινή Γαλλία οφείλει πολλά." (C.S., "Le Nouvel Observateur") Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπροϊερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας.
ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΝΙΤΣΕ, Το βιβλίο και η ταινία (άρθρο του Στ. Ξένου) Το βιβλίο «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» γράφτηκε από τον ψυχίατρο Irvin D. Yalom και εκδόθηκε το 1992. Στην Ελλάδα έγινε γνωστό σχεδόν μια δεκαετία αργότερα. Εντάσσεται και τούτο το έργο, όπως και μια σειρά άλλων ευπώλητων βιβλίων, στην προσπάθεια του κινηματογράφου να τα μετασχηματίσει και να τα παρουσιάσει στο ευρύ κοινό, αναπληρώνοντας παράλληλα και την έλλειψη σεναρίων. Ο Yalom, λοιπόν, ως διάσημος ψυχίατρος, επιχειρεί να προσεγγίσει και να διαφωτίσει τη σχέση της ψυχοθεραπείας με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Μας μεταφέρει στη Βιέννη του 19ου αιώνα, στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων. Ο εύπορος γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, δέχεται μια επιστολή, όπου μια γυναίκα γράφει σε έντονο ύφος ότι πρέπει να τη βοηθήσει. |