Ο Ανατόλ Φρανς γεννήθηκε στο Παρίσι στα 1844 και ζει μέχρι τα 1924. Εμπνευσμένος από τη Γαλλική επανάσταση και τους κοινωνικούς αγώνες της εποχής του, από νωρίς στράφηκε κατά των "κατεστημένων θεσμών", όπως αυτόν της εκκλησίας. Η άσκηση έντονης κριτικής στη θρησκεία είχε ως αποτέλεσμα να θεωρηθεί το έργο του ανήθικο και να περιληφθεί, το 1922, στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων (Index Librorum Prihibitorum) του Βατικανού.
Η ανταρσία των αγγέλων αντιστρέφει το παραδοσιακά «καλό» έναντι του παραδοσιακά «κακού».
Οι προοδευτικοί άγγελοι αποφασίζουν να εξεγερθούν εναντίον ενός θεού τον οποίο θεωρούν απατεώνα, μισαλλόδοξο, κακό και μικρόνοο. Καθοδηγητής τους είναι ο Εωσφόρος, ο οποίος κάνει την εμφάνισή του πολύ πριν γεννηθεί ο Υιός του Θεού. Ταυτίζεται από τον συγγραφέα με τον Θεό Διόνυσο, αυτόν που έφερε το κέφι για ζωή, τη χαρά στους ανθρώπους, το ανοιχτό πνεύμα, τον πολιτισμό και τον στενό εναγκαλισμό με την φύση.
Η γέννηση, ωστόσο, του Χριστιανισμού σηματοδοτεί τη δική του πτώση. Έτσι κάνει την εμφάνισή του ένας έκπτωτος άγγελος, ο Αρκάδιος, που αρχικά παρουσιάζεται ως άυλο πνεύμα στη βιβλιοθήκη της οικογένειας Ντ' Εσπαρβιέ. Ο Αρκάδιος ρουφάει τη γνώση. Η γνώση αυτή είναι που θα του εμφυσήσει το μικρόβιο να αλλάξει την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων σε ουρανό και γη. Στη γη συναντά και άλλους πεπτωκότες αγγέλους, τον Ιστάρ, τον Νεκτάριο, τη Ζίτα, με τους οποίους σχεδιάζει την «επανάσταση». Επιπλέον εμπλέκεται σε πλατωνικές και σαρκικές ερωτικές ιστορίες με τον άνθρωπο. Υπό την έννοια αυτή οι σχέσεις που αναπτύσσει ο Αρκάδιος πάνω στη γη κινούνται σε δύο επίπεδα: το πνευματικό, σχέσεις που αναπτύσσει με άλλα πνεύματα, και το ανθρώπινο, σχέσεις που αναπτύσσει με τους ανθρώπους. Κατ' επέκταση, και η ίδια η επανάσταση των αγγέλων έχει τελικά όχι μόνο πνευματική αλλά και υλική υπόσταση. Έχοντας, μάλιστα, ο συγγραφέας πρόσφατη την Γαλλική Επανάσταση –έζησε από το 1844 έως το 1924 - προσδίδει πολλά από τα στοιχεία της, στην επικείμενη ανταρσία των αγγέλων.
Αξίζει να σημειωθεί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει το βιβλίο στις περίπου 40 σελίδες όπου ο Ανατόλ Φρανς, ως βαθύς γνώστης της ελληνορωμαϊκής ιστορίας, καταφέρνει να συμπυκνώσει Ιστορία είκοσι και πλέον αιώνων και να περιγράψει την επικράτηση του Ιουδαιοχριστιανισμού σε βάρος του Ελληνορωμαϊκού Πνεύματος.
Η ανταρσία των αγγέλων αντιστρέφει το παραδοσιακά «καλό» έναντι του παραδοσιακά «κακού».
Οι προοδευτικοί άγγελοι αποφασίζουν να εξεγερθούν εναντίον ενός θεού τον οποίο θεωρούν απατεώνα, μισαλλόδοξο, κακό και μικρόνοο. Καθοδηγητής τους είναι ο Εωσφόρος, ο οποίος κάνει την εμφάνισή του πολύ πριν γεννηθεί ο Υιός του Θεού. Ταυτίζεται από τον συγγραφέα με τον Θεό Διόνυσο, αυτόν που έφερε το κέφι για ζωή, τη χαρά στους ανθρώπους, το ανοιχτό πνεύμα, τον πολιτισμό και τον στενό εναγκαλισμό με την φύση.
Η γέννηση, ωστόσο, του Χριστιανισμού σηματοδοτεί τη δική του πτώση. Έτσι κάνει την εμφάνισή του ένας έκπτωτος άγγελος, ο Αρκάδιος, που αρχικά παρουσιάζεται ως άυλο πνεύμα στη βιβλιοθήκη της οικογένειας Ντ' Εσπαρβιέ. Ο Αρκάδιος ρουφάει τη γνώση. Η γνώση αυτή είναι που θα του εμφυσήσει το μικρόβιο να αλλάξει την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων σε ουρανό και γη. Στη γη συναντά και άλλους πεπτωκότες αγγέλους, τον Ιστάρ, τον Νεκτάριο, τη Ζίτα, με τους οποίους σχεδιάζει την «επανάσταση». Επιπλέον εμπλέκεται σε πλατωνικές και σαρκικές ερωτικές ιστορίες με τον άνθρωπο. Υπό την έννοια αυτή οι σχέσεις που αναπτύσσει ο Αρκάδιος πάνω στη γη κινούνται σε δύο επίπεδα: το πνευματικό, σχέσεις που αναπτύσσει με άλλα πνεύματα, και το ανθρώπινο, σχέσεις που αναπτύσσει με τους ανθρώπους. Κατ' επέκταση, και η ίδια η επανάσταση των αγγέλων έχει τελικά όχι μόνο πνευματική αλλά και υλική υπόσταση. Έχοντας, μάλιστα, ο συγγραφέας πρόσφατη την Γαλλική Επανάσταση –έζησε από το 1844 έως το 1924 - προσδίδει πολλά από τα στοιχεία της, στην επικείμενη ανταρσία των αγγέλων.
Αξίζει να σημειωθεί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει το βιβλίο στις περίπου 40 σελίδες όπου ο Ανατόλ Φρανς, ως βαθύς γνώστης της ελληνορωμαϊκής ιστορίας, καταφέρνει να συμπυκνώσει Ιστορία είκοσι και πλέον αιώνων και να περιγράψει την επικράτηση του Ιουδαιοχριστιανισμού σε βάρος του Ελληνορωμαϊκού Πνεύματος.