Michael Kliën, Αυστριακός χορογράφος (1973). Η καλλιτεχνική πρακτική του περιλαμβάνει διεπιστημονική σκέψη, την κριτική γραφή, επιμελητικά έργα,αλλά κυρίως χορογραφικά έργα εξίσου στον τομέα του θεάματος καθώς και στον τομέα των Καλών Τεχνών. Έργα του έχουν εκτελεστεί και βρίσκονται σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με Μπαλέτο της Φρανκφούρτης, ZKM (Καρλσρούη), Tanzquartier Wien της Βιέννης και Volksoper. Έργα του έχουν εκτεθεί μεταξύ άλλων στο IMMA (Irish Museum of Modern Art) και τη Hayward Gallery του Λονδίνου.
Επιλεγμένα αποσπάσματα από συνέντευξη του Michael Kliën στο Dancetheater
Ποια η χρησιμότητα και ο σκοπός της τέχνης σε μία χώρα που αγωνίζεται για την επιβίωση της;
Για να απαντήσω αυτό το ερώτημα θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε για ποιά "τέχνη" μιλάμε. Η λέξη τέχνη σημαίνει τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα και το τι αντιπροσωπεύει πάντα εξαρτάται από το πλαίσιο που επιλέγουμε για να τη χρησιμοποιήσουμε. Θα ήθελα να φανταστώ την προσωρινή αναστολή της λέξης τέχνη για δέκα χρόνια.
Επιλεγμένα αποσπάσματα από συνέντευξη του Michael Kliën στο Dancetheater
Ποια η χρησιμότητα και ο σκοπός της τέχνης σε μία χώρα που αγωνίζεται για την επιβίωση της;
Για να απαντήσω αυτό το ερώτημα θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε για ποιά "τέχνη" μιλάμε. Η λέξη τέχνη σημαίνει τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα και το τι αντιπροσωπεύει πάντα εξαρτάται από το πλαίσιο που επιλέγουμε για να τη χρησιμοποιήσουμε. Θα ήθελα να φανταστώ την προσωρινή αναστολή της λέξης τέχνη για δέκα χρόνια.
Αυτό θα ξεκινούσε με μια συζήτηση για το τι-εμείς οι καλλιτέχνες του χορού που κυλιόμαστε στο πάτωμα, πηδάμε στον αέρα, στεκόμαστε σε γωνιές, περιστρεφόμαστε γύρω από άξονες- κάνουμε πραγματικά πέρα από κάποια αιτιολογική αρχή που ονομάζεται τέχνη και που υπόκειται στην ίδια αυτοτροφοδοτούμενη τάση της μόδας και στη δίψα για εφεύρεση. Θα πρέπει να εστιάσουμε στο ότι ο σκοπός των πράξεων μας -που κοινώς περιγράφουμε ως τέχνη- συμβάλουν στην προσωπική αλλά και κοινωνική μας κατάσταση και να παρατηρήσουμε πώς αυτά συνιστούν, προωθούν, καταστρέφουν, αποδομούν. Από την πλευρά μου πιστεύω στον "χορό", που επιτρέπει την ομιλία και την αναστάτωση εντός της 'καλλιεργημένης σάρκας", είτε είναι διαμαρτυρία, ανάλυση ή έκφραση. Ο χορός γεννιέται πάντα μέσα από τις δικές μας καταστάσεις, καθώς όλοι μας είχαμε εκπαίδευση κάποιου είδους, και κατά συνέπεια εμπλέκεται (εκουσίως ή όχι) το κοινωνικό-πολιτικό σύστημα που μας έχει διαμορφώσει. Ως εκ τούτου ο χορός έχει να κάνει με το τί θα επιλέξω να κάνω εντός της "καλλιεργημένης σάρκας". Τι επιλογή θα κάνω εντός του σκεπτόμενου σώματός μου, πώς θα καταφέρω να μην μιλήσω απλά για κάτι μέσα από το χορό μου (καθώς πιθανόν αυτό το κάτι να συζητηθεί από την ίδια προσέγγιση μέσα από την οποία δημιουργήθηκε το πρόβλημα). Πώς μπορώ να κινηθώ, να κινήσω άλλους (και εδώ εισέρχεται ο ρόλος της χορογραφίας) ουσιαστικά και ηθικά στον κόσμο που έχουμε χτίσει. Πιστεύω πως το πρόβλημα ξεπερνάει την Ελλάδα, και ότι πρόκειται για μια κρίση του Δυτικού κόσμου, το οποίο σημαίνει μία παγκόσμια κρίση. Η κοινωνική συνθήκη στην οποία οι περισσότεροι από μάς έχουμε επενδύσει--επίπεδη οθόνη τηλεόρασης και cappuccino παντού--ξαφνικά μοιάζει να είναι μία απάτη και αυτό το σύστημα καταρρέει. Η Ελλάδα είναι ένα σύμπτωμα ενός πολύ μεγαλύτερου πολιτισμού που παραλογίζεται, και για μένα σε αυτό το στάδιο δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο (μέσα στα όρια της επιδεξιότητάς μου) από το να επαναδιαπραγματεύομαι, επαναπαρατηρώ και να αναβιώνω πιθανόν νέους και πιο ουσιαστικούς τρόπους επικοινωνίας, ανταλλαγής και παραγωγής. Και από πού αλλού να ξεκινήσω από το να ησυχάζω τον αντίλογο, να ακούσω και να αρχίσω να κινούμαι..και πάλι.
Πιστεύεις ότι η αισθητική και η ποιότητα είναι προσβάσιμες από όλους στην ζωή και στην τέχνη? Κατά πόσο αυτές οι δύο έννοιες καθορίζονται και επηρεάζονται από τον πλούτο (τα χρήματα);
Είμαι υπέρμαχος του Beuys στην έννοια του "Κοινωνικό γλυπτό"- ότι όλοι μας, ανεξαρτήτως επαγγέλματος ή υποβάθρου, καλούμαστε δημιουργικά για να διαμορφώσουμε μια κοινωνία για εμάς και τους απόγονους μας για να ζήσουμε μία ουσιαστική ζωή. Πιστεύω ότι η τέχνη, της οποίας η επιτυχία και η πρόσβαση ορίζεται από τα χρήματα, είναι κατά κύριο λόγο προπαγάνδα για το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, επομένως, όχι πολύ ενδιαφέρουσα. Η "Υψηλή κουλτούρα" του πολιτισμού πάντα εξαρτάται από την αποδοχή της ως το "status quo" της εξουσίας και της επίτευξης, από τους "μη αναγνωρισμένους" στο πλαίσιο της. Όλοι χορογραφούμε, όλοι χορεύουμε, όλοι ονειρευόμαστε, όλοι θα πεθάνουμε, όλοι επηρεάζουμε, όλοι συμβάλλουμε. πηγή: Dancetheater.gr
Πιστεύεις ότι η αισθητική και η ποιότητα είναι προσβάσιμες από όλους στην ζωή και στην τέχνη? Κατά πόσο αυτές οι δύο έννοιες καθορίζονται και επηρεάζονται από τον πλούτο (τα χρήματα);
Είμαι υπέρμαχος του Beuys στην έννοια του "Κοινωνικό γλυπτό"- ότι όλοι μας, ανεξαρτήτως επαγγέλματος ή υποβάθρου, καλούμαστε δημιουργικά για να διαμορφώσουμε μια κοινωνία για εμάς και τους απόγονους μας για να ζήσουμε μία ουσιαστική ζωή. Πιστεύω ότι η τέχνη, της οποίας η επιτυχία και η πρόσβαση ορίζεται από τα χρήματα, είναι κατά κύριο λόγο προπαγάνδα για το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, επομένως, όχι πολύ ενδιαφέρουσα. Η "Υψηλή κουλτούρα" του πολιτισμού πάντα εξαρτάται από την αποδοχή της ως το "status quo" της εξουσίας και της επίτευξης, από τους "μη αναγνωρισμένους" στο πλαίσιο της. Όλοι χορογραφούμε, όλοι χορεύουμε, όλοι ονειρευόμαστε, όλοι θα πεθάνουμε, όλοι επηρεάζουμε, όλοι συμβάλλουμε. πηγή: Dancetheater.gr