Το "I Will Wait for you" είναι η αγγλική εκδοχή του Je ne pourrai jamais vivre sans toi, ενός τραγουδιού από το γαλλικό μιούζικαλ The Umbrellas of Cherbourg (1964). Η μουσική γράφτηκε από τον Michel Legrand. Η δεύτερη έκδοση του τραγουδιού, με τους αγγλικούς στίχους, ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού, το 1966. Το τραγούδι έχουν ερμηνεύσει πολλοί τραγουδιστές συμπεριλαμβανομένων των Frank Sinatra, Astrud Gilberto , Violetta Villas , Trini Lopez , Bobby Darin , Νάνα Μούσχουρη, Cher, Andy Williams , Petula Clark, Tony Bennett , Vikki Carr , Liza Minnelli, Connie Francis, Beverley Craven, οι Walker Brothers κ.α. Μεταξύ των μουσικών της τζαζ είναι οι Oscar Peterson, Gil Evans, Donald Byrd και Louis Armstrong . Από τον Bobby Darin | Από τον Louis Armstrong Από την Connie Evingson |
La Bohème
La Bohème είναι ο τίτλος όπερας τεσσάρων πράξεων του Τζιάκομο Πουτσίνι σε λιμπρέτο των Τζιουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλικα που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Ανρί Μιρζέρ Scènes de la Vie de Bohème ("Σκηνές από την Μποέμικη ζωή"). Θεωρείται μία από τις δημοφιλέστερες όπερες του Πουτσίνι και χαρακτηριστικότερο σημείο της είναι η άρια του τενόρου της πρώτης πράξης. Η πλοκή κινείται γύρω από τη συγκινητική ιστορία του έρωτα της Μιμής και του Ροντόλφο που έχει τραγική κατάληξη, αφού τελειώνει με το θάνατο της Μιμής.
Η Κάρμεν (Carmen) είναι μία όπερα σε 4 πράξεις του Γάλλου συνθέτη Ζωρζ Μπιζέ. Το λιμπρέτο της γράφτηκε από τους Ανρί Μεϊλάκ και Λυντοβίκ Αλεβύ με βάση μία ομώνυμη νουβέλα του Προσπέρ Μεριμέ. Η παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας έγινε στη σκηνή Opéra-Comique στο Παρίσι, στις 3 Μαρτίου 1875.[…]
Η Κάρμεν, που ανήκει στο είδος της όπερα κομίκ, με μουσικά νούμερα που χωρίζονται με διαλόγους, διηγείται την ιστορία της καταστροφής του Δον Χοσέ, ενός απλοϊκού στρατιώτη που σαγηνεύεται από τα παραπλανητικά νάζια της φλογερής τσιγγάνας Κάρμεν. Ο Χοσέ εγκαταλείπει τον παιδικό του έρωτα και τα στρατιωτικά του καθήκοντα, αλλά παρόλα αυτά χάνει τον έρωτα της Κάρμεν από τον φημισμένο ταυρομάχο Εσκαμίγιο, οπότε ο Χοσέ τη σκοτώνει σε μια κρίση ζηλοτυπίας. Η παρουσίαση της ζωής των εξαθλιωμένων, της ανηθικότητας και της ανομίας, καθώς και το τραγικό τέλος, στο οποίο το ομώνυμο πρόσωπο πεθαίνει επί σκηνής, υπήρξαν πρωτοποριακά στοιχεία για τη γαλλική όπερα και προκάλεσαν πολλές συζητήσεις. Μετά την πρεμιέρα οι περισσότερες κριτικές ήταν αρνητικές και το γαλλικό κοινό γενικά μάλλον αδιάφορο. Η Κάρμεν πρώτα κέρδισε τη φήμη της σε παραστάσεις της έξω από τη χώρα, και δεν ξαναπαίχθηκε στο Παρίσι μέχρι το 1883. Στη συνέχεια έγινε γρήγορα διάσημη και συνεχίζει να είναι μία από τις συχνότερα παιζόμενες όπερες. Μεταγενέστεροι σχολιαστές έχουν γράψει ότι η Κάρμεν στέκεται ως γέφυρα ανάμεσα στην παράδοση της όπερα κομίκ και στον ρεαλισμό ή βερισμό που χαρακτηρίζει την ιταλική όπερα του ύστερου 19ου αιώνα. |